Upside....... down

Í þessum skrifuðum orðum veit ég ekkert hvernig mér líður eða hvernig mér eigi að líða. Ekki gat árið nefnilega leyft sér að klárast áfallalaust hjá mér. Þess vegna ákvað ég að setjast við tölvuna og blogga (allra meina bót er mér sagt). Kannski verð ég einhverju nær á eftir. Hver veit?

Í dag tók ég nokkur skref aftur á bak að mínu mati, heilsufarslega séð. Málið er þannig vaxið að ég hef lengi kvartað við sérfræðinginn minn undan verkjum og vanlíðan, en eins og þið kannski (sum ykkar) munið að þá var ekki hlustað á mig. Ýmist hefur verið að líða yfir mig í tíma og ótíma eða ég ansi nálægt því. Hárið er allt að detta af svo eitthvað sé nefnt. Alltaf talaði sérfræðingurinn minn um að mér væri batnað en að það tæki tíma að verða almennileg aftur.

22 des kom sérfræðingurinn minn aftur úr fríi og hringdi hún í mig til að heyra hvernig ég hefði það. Eftir samtalið spurði hún hvort ég gæti komið morguninn eftir í rannsókn og svarið sem hún fékk var "fyrr frýs í helvíti". Á Þorláksmessu er brjálað að gera í búðinni og ekki séns ég hefði tíma til að fara í bæinn. Niðurstaðan varð sú að ég færi strax eftir jól eða í gær nánar tiltekið. Sama prófið var gert í gær og þegar kom í ljós að ég væri sjálf farin að framleiða kortisól aftur og það vel.

Ég fékk svo símtal í morgun frá ritara sérfræðingsins, þar sem við hjónin vorum beðin um að koma strax í dag kl 13:30. Þið getið ímyndað ykkur hvernig okkur leið. Ekki ætla ég að gera lítið úr hræðslunni sem bærði á sér. Bæði héldum við að nú væri heilaæxlið farin að gera einhvern óskunda og við blasti farmiði til Svíþjóðar. Ég hringdi strax í Sigurlínu bestu vinkonu mína og fékk hana til að koma og róa mig niður. Einnig fór ég til Sammýar vinkonu minnar og bað hana að fara með eins og eina bæn fyrir mig því ég væri hrædd. Ekki stóð á styrk vinkvenna minna. Og er ég virkilega rík að eiga þær að.

Ekki vissum við hverju við mættum búast við þegar við hittum sérfræðinginn. Hún byrjaði á að eyða miklum tíma í að útskýra og að mér fannst að réttlæta, hvers vegna hún hefði ekki hlustað á mig síðustu mánuði og verið svona hrikalega loðin í svörum. Einnig sagðist hún hafa viljað sjá með eigin augum hvernig ég líti út í dag og að ég væri ekki að ýkja með hárið. Við ókyrrðumst talsvert því ekki kom hún sér að efninu. En loksins kom það.  Niðurstaðan úr rannsókninni í gær var mjög neikvæð. S.s ég framleiði sama sem ekkert kortisól sjálf. Ekki gat hún svarað því hvers vegna niðurstaðan hefði verið svona góð síðast en ekki núna og ekki veit hún hvað er í gangi. Það hvort heilaæxlið er að gera eitthvað af sér kemur í ljós í næstu viku. Núna er ég komin aftur á byrjunarreit og þarf aftur að taka inn lyfin í 3 vikur og hitti hana næst 22 janúar. Þá verður frekari meðferð og framhald ákveðin.

Ég er mjög glöð að vita að ég var ekki að búa mér til þessa vanlíðan síðustu vikurnar og mánuði eins og hún hélt. Og ég er mjög glöð yfir því að hún sé búin að viðurkenna það. Enda hvæsti minn heittelskaði svolítið á hana og var ég mjög ánægð með það. En ég veit ekki hvernig mér líður með þessi skref til baka. Ég er þreytt á sálinni, það er það eina sem ég veit. Og ég er ekki frá því að vonleysi sé farin að segja til sín. Ég nenni þessu ekki lengur. Ég sagði við Sigurlínu á sunnudagskvöldið að niðurstaðan yrði ekki eins góð og síðast en ég bjóst ekki við svona stóru stökki.

Ég var tiltölulega nýbúin að sætta mig við hármissinn. Er núna með knallstutt hár. Þannig að ég get ýft því og þá ber minna á því í bili. Næsta skref verður að raka það allt af. Núna er ég eins og kvikmyndastjörnurnar................... ég vakna nákvæmlega eins og þegar ég fer að sofa!!! Svo þarf ég ekki að hafa áhyggjur af áramótagreiðslunni + töluverðan hársápusparnað. Nú verð ég að sætta mig við nýju fréttirnar og veit ég geri það............. á endanum. Þarf bara smá tíma.

Eins og ég hef áður sagt, að þá hlýtur Guð að hafa mikið álit á okkur hjónum fyrst hann telur okkur geta borið þetta endalaust.

 

Í stað þess að skrifa minn venjubundna mola þá langar mig að skrifa hérna örstutta bæn.

Guð. Hjálpaðu mér að viðurkenna alla þá króka sem leið mín liggur um. Hjálpaðu mér að höndla hið góða og það miður góða, sem á vegi mínum liggur.

Ég sendi ykkur öllum kveðju ljóss og kærleika. Þar til næst.

 

 

Ég óska ykkur farsældar á komandi ári.

Ekki fann ég hjá mér dropa af orku til að skrifa hérna jólakveðju til ykkar. Og skammast ég mín pínu fyrir það.

Þess í stað sendi ég hér áramótakveðju. Megi Guð færa ykkur ró í hjarta og birtu í sálinni á árinu sem er að ganga í garð. Megi þið öðlast 365 dagar sem færir ykkur óvænta atburði, helling af gleði, dassi af reynslu en umfram allt, hlass af hamingju. Einnig vil ég þakka ykkur öllum fyrir ómetanlegan stuðning og styrk sem þið veittuð mér öll á árinu sem er að líða. Mér hefur þótt mikið gott að hella úr skálum mínum hér á blogginu, og ekki hefur staðið á hvatningum, hlýju og jákvæðni frá ykkur.

Marga vini hef ég eignast hér og bind ég miklar vonir við að eignast enn fleiri, því endalaust er plássið sem ég hef fyrir nýja vini. Takk öll fyrir að vera til og ávallt til staðar.

Árið 2008 hefur svo sannarlega verið okkur hjónum viðburðaríkt en fullt af lærdómi. Eftir stöndum við sterkari og reynslunni ríkari. Og þó ég hafi nú lært mikið á árinu sem er að líða og sé á margan hátt þakklát fyrir það ................... þá held ég svei mér að ég taki mér frí frá þessum skóla á komandi ári!!!

Mín lokaorð fyrir þetta ár eru því þessi:

 

Reynslan er forréttindi þess að teljast manneskja.

Ég finn bragðið af spagettíinu.

Ég finn lyktina af hreinu lofti.

Ég finn viðareldinn hjá nágranna mínum taka kuldahrollinn úr loftinu.

Ég get elskað.

Ég finn sársauka.

Er þetta ekki yndisleg reynsla?

Og ég þakka Guði hvert augnablik og tilfinninguna fyrir þeirri lífsreynslu sem ég hef öðlast.

Ekki má ég svo klikka á molanum. Ef þú elskar lífið skaltu ekki sóa tímanum, því tíminn er það sem lífið er búið til úr. - Benjamin Franklin

 

P.s Takk fyrir afmæliskveðjurnar.

Jarðskjálfti í Svíþjóð og veikur drengur.

Ég er enn í vinnunni enda opið til 22 hjá okkur. En þar sem það er frekar rólegt sem stendur, þá ákvað ég að skella inn örstutta færslu.

Kolla sem hefur verið dyggur og traustur starfsmaður hjá okkur en þó umfram allt góð vinkona, er hætt störfum skv. læknisráði. Það þýðir að vísu að nú þurfum við Gunnar að standa allar vaktir fram á aðfangadag, en við ráðum við það. Á móti kemur að ég er búin að biðja fólk að hringja EKKI í okkur á aðfangadagskvöld, því þá verðum við sofandi!!!! Við hjónin verðum 2 ein þá og þurfum því ekki að stressa okkur yfir einhverri steik eða neitt svoleiðis. Enda ekki dropi af orku sem verður eftir þá.

Dísa Dóra vinkona mín, var svo falleg í sér að þegar hún heyrði þetta þá stóð ekki lengi á heimboði í steik til þeirra hjóna á aðfangadagskvöld. En eins og ég sagði við hana, að eftir að við verðum komin heim og farin að slaka örlítið á, þá verður ekkert minna en jarðskjálfti 7 á richter sem mun geta hrist okkur út úr húsi.

Ég þurfti svo að fara með hann Kristján minn á sjúkrahúsið í dag og líklega er hann með botnlangabólgu. Við vorum samt send heim aftur en hann á að koma strax ef hann versnar eitthvað. Annars ekki fyrr en kl 8 í fyrramálið. Ég vona að bara sé um slæma magakveisu að ræða, en annars verður bara að taka á því eins og öðru.

Svo rétt í lokin þá mátti ég til með að segja ykkur frá því að við eigum viðskipti við Svíþjóð, og einn sölumaðurinn þarna úti sendir okkur póst, þar sem hann segir frá skjálftanum upp á 4,7. Sá fyrsti í yfir 100 ár og að skaðinn hafi verið mikill. Því til sönnunar sendi hann okkur mynd. Við Gunnar vorum alveg miður okkur og vissum ekki hverju við ættum að búast að við. Við höfum sjaldan hlegið eins mikið og þegar við sáum myndina. Hér sjáið þið hana.

 

Megum samt ekki gera grín að þessu. Kannski upplifðu þau þetta á hræðilegan hátt.

 

Jæja elskurnar mínar. Ég reyni svo að fara rúnt um bloggin ykkar um leið og tækifæri gefst. Got to go.

 

Molinn: Finni maður ekki frið í sálu sinni er vonlaust að leita hans annars staðar. - La Rochefoucauld.

Nefndu 4 atriði

Góð vinkona, vandvirk, ósérhlífin og óþolinmóð.

Ég las einhversstaðar þessa setningu "Ef þú bara vissir hversu fáir nenna í raun og veru að hugsa mikið, ef þá nokkuð um þín mál, þá hefðir þú minni áhyggjur af áliti manna"

Spáið í því hvað það er mikið til í þessu!! Við eyðum svo oft tíma í að hugsa um hvað öðrum finnist að við steingleymum að velta fyrir okkur hvað okkur finnst um okkur sjálf. Samt eru ansi margir sem munu segja að þeim sé sko skítsama um hvað öðrum finnst. En innst inni held ég að flestir átti sig á að þessi staðhæfing sé ekki alveg eins sönn og viðkomandi vill vera láta. Auðvitað er okkur ekki sama. Og satt að segja þá á okkur heldur ekki að standa á sama. Við þurfum bara að breyta þessu aðeins.

Leyfið mér að útskýra þetta aðeins nánar. Málið er að við hugsum að mínu mati of mikið um hvað öðrum finnist um hvað við erum að gera, hvernig við erum klædd, hvað við kaupum, hvaða áhugamál við höfum og svo framvegis. Þegar við ættum í raun að hugsa um hvernig við viljum láta minnast okkar eftir að við förum yfir landamærin. Ég er handviss um að sá hugsunarháttur fengi okkur til að hugsa aðeins meira áður en við framkvæmum, segjum eða gerum.

Einnig er það of algengt að við hugsum okkur niður. Hvað á ég við með því? Ég á við að þegar við rennum yfir okkur sem manneskju með kostum og göllum, þá séum við of gjörn á að einblína á gallana. Við viljum helst ekki segja of mikið frá okkar kostum, því aðrir gætu tekið því sem mont eða eitthvað svoleiðis.

Ég hugsaði um þetta í gær þegar ég var komin í rúmið, og var þá að velta fyrir mér hvaða 4 atriði myndu best lýsa mér. Aldrei hefði ég getað trúað því hvað þetta er í raun erfitt. Fyrst komu gallarnir ósjálfrátt upp, og voru sko snöggir upp á yfirborðið. Þá píndi ég mig til að finna eitthvað gott við mig. Ég strikaði yfir í huganum í það minnsta 100 sinnum. Af því mér fannst ég þá vera of góð með mig og ýmislegt í þá veru. Svo ákvað ég að hætta þessari vitleysu því það heyrði hvort eð er engin í mér þar sem ég var að hugsa þetta. Þá gat ég alveg talið nokkur atriði. Þá fór ég að velta fyrir mér af hverju í ósköpunum ég gæti ekki sagt þetta um sjálfa mig? Var þetta eitthvað feimnismál? Er endilega dyggð falin í hógværðinni? Er bara ekki allt í lagi að ég hafi til að bera kosti nákvæmlega eins og allir aðrir?

Ég hélt það nú!!! Og hér efst í færslunni birtast mín 4 atriði sem mér finnst lýsa mér best. Og nú kemur tilgangurinn með þessari færslu. Mig langar að biðja ykkur um að gera það sama. Ég myndi gjarnan vilja heyra hvaða 4 atriði lýsa ykkur best. Ég veit minnst um 1 gott atriði við hvert ykkar sem hérna kvittið reglulega og samt þekki ég mörg ykkar lítið sem ekkert. Flest ykkar eigið ykkar einkenni hér á blogginu sem segir margt um ykkur. Og ég hef verið svo lánsöm að hitta ekki enn á neinn sem ég get ekki sagt eitthvað gott um.

Ég mana ykkur til að gera þetta og sum ykkar mun jafnvel finnast þetta erfiðara en þið tölduð. Takið eftir hvernig hugurinn fer af stað um leið og þið byrjið. Hversu gagnrýnin þið verðið jafnvel áður en þið sendið. Alveg hreint ótrúlegt hvað við erum oft óvægin við okkur sjálf. En vitiði............... þegar upp er staðið er ég sjálf mjög ánægð með að deila með ykkur þeim kostum sem ég tel mig búa yfir sem og galla. En það er eitt sem mig langar alveg sérstaklega að biðja ykkur um...... og það er að minnst 3 atriði séu kostur en ekki galli

 

Að lokum er hinn vanabundni moli: Hefur hver til síns ágætis nokkuð. - Brennu-Njáls saga. - Gunnar á Hlíðarenda.

 

Farið vel með ykkur og munið að mér finnst þið ÆÐI.

Stress

Á einu námskeiði rétti kennarinn fram vatnsglasi og spurði nemendurna hversu þungt það væri. Svörin sem bárust voru allt frá bilinu 20 til 500gr. Þá sagði kennarinn "Nákvæm þyngd skiptir nákvæmlega engu máli. Það sem skiptir máli er hversu lengi þú heldur á glasinu. Það er ekkert þungt ef þú heldur á því í smástund. Ef þú heldur á því í klukkutíma þá eru líkur til þess að þig fari að verkja í handlegginn. Ef þú heldur á því í heilan dag þá þarf örugglega að kalla á sjúkrabíl. Í hverju tilfelli fyrir sig er þyngdin sú sama, en því lengur sem þú heldur á því, því þyngra verður það".

Sama á við um okkar vandamál. Því lengur sem vandamál ná að þjaka okkur, því þyngri verður byrðin. Ef við erum alltaf að bera þau þá er staðreyndin sú að fyrr en síðar kiknum við undan álaginu og getum þá ekki haldið áfram. Alveg eins og með vatnsglasið. Við verðum að leggja það frá okkur í smástund og hvílast áður en við tökum það upp aftur. Endurnærð getum við haldið áfram með okkar mál.

Þess vegna er það að áður en farið er heim að kvöldi dags, leggið þá vandamálin og áhyggjurnar frá ykkur. Ekki fara með það heim. Þið getið tekið þau upp aftur á morgun. Hvaða vandamál eða áhyggjur sem kann að þjaka ykkur núna, leggið þau frá ykkur í örlitla stund ef þið getið. Og takið þau ekki upp aftur fyrr en þið eruð endurnærð.

Hérna eru nokkur góð ráð til að takast við vandamál, stress, áhyggjur og svartsýni.

Hafið orð ykkar ávallt sæt, ef svo skyldi fara að þið þyrftuð að éta þau ofan í ykkur.

Lesið alltaf eitthvað sem fær ykkur til að líta vel út ef þið deyið á miðri leið.

Keyrið varlega........ það eru ekki eingöngu bílarnir sem geta verið afturkallaðir til framleiðenda.

Ef þið getið ekki verið almennileg..... sjáið þá sóma ykkar í því að vera óljós.

Ef þið lánið einhverjum 1000 kr og sjáið viðkomandi svo aldrei aftur. Þá er það sennilega þess virði.

Það er alveg möguleiki á því að ykkar eina hlutverk á jörðinni sé að vera almennilegt við annað fólk.

Hverjum er ekki sama þó þið kunnið ekki að dansa. Standið bara upp og dansið.

Úr því að er árisulli ormurinn sem er étinn af fugli............. sofið þá út.

Það er seinni músin sem fær ostinn.

Afmælisdagar eru góðir........ því fleiri sem þið eigið, því lengur hafið þið lifað.

Þið gætuð vel verið eina manneskjan í heiminum, en getið líka verið allur heimurinn í augum einnar manneskju.

Sum mistök eru bara of skemmtileg til að gera þau bara einu sinni.

Við getum lært mikið af vaxlita kassa. Sumir litir eru beittir, sumir fallegir og aðrir ekki. Sumir litir hafa skrítinn nöfn og allt eru þetta mismunandi litir sem verða að vera í sama kassanum.

Úr því við erum nú einu sinni á þessari jörð.................... því þá ekki að njóta þess? Misjafnlega hefur okkur verið úthlutað en við ættum að læra af því frekar en að fara í fýlu yfir því. Samgleðjumst innilega þeim sem eru hamingjusöm og tökum þátt í þeirra gleði. Huggum þau sem minna mega sín og verum til staðar fyrir þau. En umfram allt skulum við þakka Guði fyrir að vera til og þökkum jafnvel fyrir þær byrðar sem stundum eru lagðar á okkur. Það er sagt að ekki sé lagt meira á mann en maður getur borið. Ef mikið er lagt á okkur, þá hlýtur almættið að hafa mikið trú á okkur ekki satt.

Læt þetta duga í bili elskurnar. En ég stillti vekjaraklukkuna mína með það í huga að hafa smá tíma fyrir örblogg. Nú verð ég víst að drífa mig að hafa mig til fyrir vinnuna. Munið að ég hugsa reglulega til ykkar.

 

Molinn er síðan að sjálfsögðu tengdur færslunni, en hann er: Þær hafa reynst okkur kostnaðarsamar raunirnar sem aldrei hafa orðið. - Thomas Jefferson

P.s Konukvöldið var algjört flopp. En það komu aðeins 2. Gengur bara betur næst.