"Er þetta það síðasta sem þú vilt segja við hann/hana?"

Börnin mín hafa að sjálfsögðu eins og systkina er siður, rifist heiftarlega. Oft ef ég varð vitni að látunum og sá eitt barnanna rjúka burt, þá spurði ég "er þetta það síðasta sem þú vilt segja við hann/hana?". Þessi spurning varð oftast til þess að málin róuðust.

Ofanskráð spurning gerir þér fært að virka út frá hjartanu hvernig svo sem einhver manneskja hagar sér. Þú verður ástríkur, þolinmóður, gjöfull og hlýr. Ef einhver hefur gert eitthvað á hlut þinn, hugsaðu þér næst þegar fundum ykkar ber saman að síðasta stund manneskjunnar sem í hlut á sé runninn upp. Þú munt komast að raun um að þú nálgast hana á allt annan hátt. Þér gengi betur að sleppa taki á sársaukanum ef þú vissir að þetta væri hennar síðasti dagur í tölu lifenda á jörðinni. Þegar þú sérð hana næst skaltu ímynda þér að þetta sé í síðasta skiptið sem þíð sjáist. Taktu þá eftir að þú ferð jafnvel að sjá yndislega þætti í fari hennar. Þú gætir jafnvel komið auga á að hún hafði engan ásetning um að særa þig heldur brást aðeins við í samræmi við eigin sársauka. Kannski gerðir þú jafnvel eitthvað sem var svo dropinn sem fyllti mælinn.

Sjáðu fyrir þér hvernig þú kæmir fram við suma sem þú þekkir, ef þú vissir að þú hefðir aðeins þetta eina tækifæri til að vera í samvistum við þá. Þessi færsla gæti fengið þig til að hugsa um einhvern sem farinn er, sem þér tókst ekki að fyrirgefa áður. Ef svo er þá geturðu komið fyrirgefningu á framfæri í gegnum sál þína og hún mun ná til þeirra sem um ræðir.

Jafnvel þó þú ákveðir að reyna að temja þér þennan hugsunarhátt, þá getur það vel átt sér stað að þú getir ekki haldið þig á því stigi mjög lengi. Ef einhver hefur valdið þér sársauka eða vonbrigðum, þá skaltu ekki ætla þér að eyða með henni mörgum tímum þegar þú hittir hana næst. Sjáðu til þess að fundur ykkar verði fremur stuttur og í samræmu við þann tíma sem þú telur þig vissan um að geta haldið þessi nýju atriði í heiðri. Gefðu þér tíma til að tileinka þér þessa aðferð. Þú munt svo komast að því að það verður auðveldara með æfingunni, að halda æðra sjónarhorni gagnvart fólki. Loks gerirðu þetta á eðlilegan, áreynslulausan hátt. Smátt og smátt muntu uppgötva nýjan, elskuríkari og háleitari þig.  Mundu aðeins að æfingin skapar meistarann .

                 

                                     ----------------------------------------------------------------------

 

Annars er ég að fara í húsmæðraorlof í fyrramálið og verð í 5 daga. Við Gunnar ákváðum að það væri skemmtilegra að kalla spítalavistina því nafni. Það gerði það að verkum að mér er nánast farið að hlakka til að fara í "frí". Ótrúlegt hvað stundum er hægt að blekkja hugann. En.................. svo lengi sem það virkar, þá sé ég ekkert að því að gera þetta.

 

Knús á ykkur öll og munum svo að elska náungann ALLTAF.

 

Vikumolinn: Snúðu neikvæðum hugsunum í jákvæðar og sjáðu hvernig það breytir deginum. 

                

 

Afsökunarbeiðni og fréttir

Fyrst langar mig að biðja ykkur vini mína afsökunar á því að hafa ekki gefið mér stund í langan tíma til að kíkja á bloggin ykkar. Loforðið mitt stendur um að það standi nú allt til bóta þó að það verði ekki alveg strax. En eins og ég hef sagt að þá er bara voðalega lítil orka eftir þegar ég er búin að vinna. Vonandi verðið þið áfram þolinmóð við mig sem fyrr.

Við hjónin fórum og hittum sérfræðinginn í dag. Mér hefur farið töluvert aftur síðustu vikurnar og verð ég lögð inn næstkomandi mánudag og er gert ráð fyrir að ég verði alla vikuna. Þar verða ítarlegar rannsóknir framkvæmdar og framhaldsmeðferð ákveðin. Taugarnar eru eitthvað að gera mér lífið leitt og gera það að verkum að ég kúgast kannski allt í einu í miðri setningu. Þetta er frekar neyðarlegt og er ég farin að kvíða því að þetta gæti gerst meðan ég er að afgreiða. Ekki vildi ég láta afgreiða mig og starfsmaðurinn færi allt í einu að kúgast. Ég er heldur ekki að bregðast rétt við lyfjameðferðinni og grínaðist sérfræðingurinn með að það væri kannski réttast að skrifa kennslubók um mitt tilfelli.

Einnig vissi ég ekki lengur í hvorn fótinn ég átti að stíga og er því komin með hækju . Hana nota ég þegar ég er orðin mjög þreytt í fótleggnum. Hún fer mér sko alveg þrusuvel get ég sagt ykkur.

Við Gunnar tókum síðan mjög erfiða ákvörðun um daginn. En við erum s.s búin að ákveða að loka versluninni. Ég hef bara ekki orku í að berjast á báðum vígstöðvum, því svona rekstur er í dag afskaplega þungur og barátta á hverjum einasta degi. Ég er alveg ákveðin í að berjast og hafa betur í veikindabaslinu en til að geta það þá þarf ég á allri minni orku að halda. Og hún er bara sem stendur af mjög skornum skammti. Ástandið í þjóðfélaginu hjálpaði bara til við að taka þessa ákvörðun. Búðinni verður lokað í kringum mánaðarmótin og er rýmingarsalan í fullum gangi núna. Þetta er meðal annars ein ástæðan fyrir því að ég geti bráðum staðið við loforð mitt um að sinna ykkur bloggvinum mínum aðeins betur.

Jæja elskurnar mínar................... þetta eru fréttirnar sem stendur. Veit ekki alveg hvenær ég blogga næst en það verður vonandi fljótlega.

 

Hér er svo molinn að vanda: Í hvert sinn sem eitthvað gott hendir þig, láttu þá eitthvað gott henda einhvern annan.

 

Knús á línuna

8 ár

Í dag eru 8 ár síðan þessi mynd var tekin.

Ekki ætla ég að hafa mörg orð um þetta. Enda bý ég ekki yfir nægilega sterkum orðum til að lýsa manninum mínum. Það eina sem ég get í rauninni sagt er að ég er svo hriiiiikalega vel gift!!! Vonandi segir þetta allt sem segja þarf. Ekki get ég hugsað mér lífið án hans og ég vil það ekki heldur. Aldrei hefði ég getað og gæti ekki staðið í öllu sem gengur á hjá mér án hans stuðnings og styrks. Ég hreinlega ELSKA þennan mann. 

 

Molinn að þessu sinni er því tileinkaður honum Gunnari mínum: Ást er tvær samhljóma sálir og tvö hjörtu sem slá í takt.

Fréttir af mínum og mér

Jæja ætli það sé ekki kominn tími á smá blogg.

Ég fór stóra dýfu um daginn og er hægt og rólega að komast upp aftur. Ég taldi þetta vera eingöngu vegna fréttanna sem ég fékk rétt eftir jólin en minn heitt elskaði minnti mig á að ég hefði líka verið svona síðast þegar ég fór í þessa lyfjameðferð. Það tæki líkamanum tíma að aðlagast og þetta væri bara svona. Mér var farið að mislíka sjálfa mig ansi mikið og kunni bara ALLS EKKI við þessa skapvondu Tínu.

Nokkrir vina minna sem lesa þetta blogg komu alveg sérstaklega til þess að knúsa mig og þótti mér endalaust vænt um það. Einar bloggvinur með meiru gerði sér meira að segja ferð úr bænum til þess. Það jákvæða er að vanlíðanin sem fylgir þessu gleymist fljótt. Allavega geri ég það. Ég var meira að segja búin að gleyma því að ég ætti sérstök ógleðilyf!!! Sigurlín vinkona mín kom um daginn og var ég þá ælandi eins og múkki. Mundi hún þá eftir þessum lyfjum og leitaði í hvert einasta box (sko nóg til af þeim) og las á alla fylgiseðlana þar til hún fann rétta lyfið. Svona vinir eru ómetanlegir. Svo hlær hún bara að mér ef ég er í geðvonskukasti og finnst ég bara fyndin.

Núna erum við hjónin að undirbúa útsölu í búðinni. Við erum orðin nokkuð þekkt fyrir að hafa þetta aldrei eins og er engin breyting þar á. Það var búið að vera hryllilega rólegt að gera og ákváðum við þess vegna að loka búðinni á meðan undirbúningurinn er. Ég einfaldlega hef ekki orku í að sprengja mig á þessu utan eðlilegs opnunartíma. Vonandi sýnir fólk því skilning. Í raun efast ég um annað. Margir hérna vita orðið af baráttu minni. Við munum svo opna aftur á þriðjudaginn hress og kát. Eða í það minnsta kát. Útsalan hjá okkur að þessu sinni verður með því sniði að allt er sett á heildsöluverð. Jebb þið lásuð þetta rétt. Síðast vorum við enn kræfari og tókum núllin af. SHIT þá varð sko allt vitlaust. En við ætlum ekki að gera það núna. Núna fer s.s allt á heildsöluverð. Og venju samkvæmt þá verður þetta stutt en góð útsala.

Elsku Hrönn mín kom og hjálpaði til við að verðmerkja og var það hreinasti brandari að fylgjast með henni. Hvað þá að hlusta á hana. Nokkrum sinnum heyrðist í henni "Tína.............. sko ég tek ekki þátt í þessari vitleysu!!!" En hún hætti nú samt ekki að hjálpa þessi elska.

 

Jæja elsku vinir......................... læt hér staðar numið í bili. Farið vel með ykkur

 

Molinn: Stundum erum við svo önnumkafin við að öðlast meira, að við gleymum þakklætinu yfir því sem við höfum.

Guð geymi ykkur

 

 

 

Ég óska ykkur farsældar á komandi ári.

Ekki fann ég hjá mér dropa af orku til að skrifa hérna jólakveðju til ykkar. Og skammast ég mín pínu fyrir það.

Þess í stað sendi ég hér áramótakveðju. Megi Guð færa ykkur ró í hjarta og birtu í sálinni á árinu sem er að ganga í garð. Megi þið öðlast 365 dagar sem færir ykkur óvænta atburði, helling af gleði, dassi af reynslu en umfram allt, hlass af hamingju. Einnig vil ég þakka ykkur öllum fyrir ómetanlegan stuðning og styrk sem þið veittuð mér öll á árinu sem er að líða. Mér hefur þótt mikið gott að hella úr skálum mínum hér á blogginu, og ekki hefur staðið á hvatningum, hlýju og jákvæðni frá ykkur.

Marga vini hef ég eignast hér og bind ég miklar vonir við að eignast enn fleiri, því endalaust er plássið sem ég hef fyrir nýja vini. Takk öll fyrir að vera til og ávallt til staðar.

Árið 2008 hefur svo sannarlega verið okkur hjónum viðburðaríkt en fullt af lærdómi. Eftir stöndum við sterkari og reynslunni ríkari. Og þó ég hafi nú lært mikið á árinu sem er að líða og sé á margan hátt þakklát fyrir það ................... þá held ég svei mér að ég taki mér frí frá þessum skóla á komandi ári!!!

Mín lokaorð fyrir þetta ár eru því þessi:

 

Reynslan er forréttindi þess að teljast manneskja.

Ég finn bragðið af spagettíinu.

Ég finn lyktina af hreinu lofti.

Ég finn viðareldinn hjá nágranna mínum taka kuldahrollinn úr loftinu.

Ég get elskað.

Ég finn sársauka.

Er þetta ekki yndisleg reynsla?

Og ég þakka Guði hvert augnablik og tilfinninguna fyrir þeirri lífsreynslu sem ég hef öðlast.

Ekki má ég svo klikka á molanum. Ef þú elskar lífið skaltu ekki sóa tímanum, því tíminn er það sem lífið er búið til úr. - Benjamin Franklin

 

P.s Takk fyrir afmæliskveðjurnar.

Jarðskjálfti í Svíþjóð og veikur drengur.

Ég er enn í vinnunni enda opið til 22 hjá okkur. En þar sem það er frekar rólegt sem stendur, þá ákvað ég að skella inn örstutta færslu.

Kolla sem hefur verið dyggur og traustur starfsmaður hjá okkur en þó umfram allt góð vinkona, er hætt störfum skv. læknisráði. Það þýðir að vísu að nú þurfum við Gunnar að standa allar vaktir fram á aðfangadag, en við ráðum við það. Á móti kemur að ég er búin að biðja fólk að hringja EKKI í okkur á aðfangadagskvöld, því þá verðum við sofandi!!!! Við hjónin verðum 2 ein þá og þurfum því ekki að stressa okkur yfir einhverri steik eða neitt svoleiðis. Enda ekki dropi af orku sem verður eftir þá.

Dísa Dóra vinkona mín, var svo falleg í sér að þegar hún heyrði þetta þá stóð ekki lengi á heimboði í steik til þeirra hjóna á aðfangadagskvöld. En eins og ég sagði við hana, að eftir að við verðum komin heim og farin að slaka örlítið á, þá verður ekkert minna en jarðskjálfti 7 á richter sem mun geta hrist okkur út úr húsi.

Ég þurfti svo að fara með hann Kristján minn á sjúkrahúsið í dag og líklega er hann með botnlangabólgu. Við vorum samt send heim aftur en hann á að koma strax ef hann versnar eitthvað. Annars ekki fyrr en kl 8 í fyrramálið. Ég vona að bara sé um slæma magakveisu að ræða, en annars verður bara að taka á því eins og öðru.

Svo rétt í lokin þá mátti ég til með að segja ykkur frá því að við eigum viðskipti við Svíþjóð, og einn sölumaðurinn þarna úti sendir okkur póst, þar sem hann segir frá skjálftanum upp á 4,7. Sá fyrsti í yfir 100 ár og að skaðinn hafi verið mikill. Því til sönnunar sendi hann okkur mynd. Við Gunnar vorum alveg miður okkur og vissum ekki hverju við ættum að búast að við. Við höfum sjaldan hlegið eins mikið og þegar við sáum myndina. Hér sjáið þið hana.

 

Megum samt ekki gera grín að þessu. Kannski upplifðu þau þetta á hræðilegan hátt.

 

Jæja elskurnar mínar. Ég reyni svo að fara rúnt um bloggin ykkar um leið og tækifæri gefst. Got to go.

 

Molinn: Finni maður ekki frið í sálu sinni er vonlaust að leita hans annars staðar. - La Rochefoucauld.

Stress

Á einu námskeiði rétti kennarinn fram vatnsglasi og spurði nemendurna hversu þungt það væri. Svörin sem bárust voru allt frá bilinu 20 til 500gr. Þá sagði kennarinn "Nákvæm þyngd skiptir nákvæmlega engu máli. Það sem skiptir máli er hversu lengi þú heldur á glasinu. Það er ekkert þungt ef þú heldur á því í smástund. Ef þú heldur á því í klukkutíma þá eru líkur til þess að þig fari að verkja í handlegginn. Ef þú heldur á því í heilan dag þá þarf örugglega að kalla á sjúkrabíl. Í hverju tilfelli fyrir sig er þyngdin sú sama, en því lengur sem þú heldur á því, því þyngra verður það".

Sama á við um okkar vandamál. Því lengur sem vandamál ná að þjaka okkur, því þyngri verður byrðin. Ef við erum alltaf að bera þau þá er staðreyndin sú að fyrr en síðar kiknum við undan álaginu og getum þá ekki haldið áfram. Alveg eins og með vatnsglasið. Við verðum að leggja það frá okkur í smástund og hvílast áður en við tökum það upp aftur. Endurnærð getum við haldið áfram með okkar mál.

Þess vegna er það að áður en farið er heim að kvöldi dags, leggið þá vandamálin og áhyggjurnar frá ykkur. Ekki fara með það heim. Þið getið tekið þau upp aftur á morgun. Hvaða vandamál eða áhyggjur sem kann að þjaka ykkur núna, leggið þau frá ykkur í örlitla stund ef þið getið. Og takið þau ekki upp aftur fyrr en þið eruð endurnærð.

Hérna eru nokkur góð ráð til að takast við vandamál, stress, áhyggjur og svartsýni.

Hafið orð ykkar ávallt sæt, ef svo skyldi fara að þið þyrftuð að éta þau ofan í ykkur.

Lesið alltaf eitthvað sem fær ykkur til að líta vel út ef þið deyið á miðri leið.

Keyrið varlega........ það eru ekki eingöngu bílarnir sem geta verið afturkallaðir til framleiðenda.

Ef þið getið ekki verið almennileg..... sjáið þá sóma ykkar í því að vera óljós.

Ef þið lánið einhverjum 1000 kr og sjáið viðkomandi svo aldrei aftur. Þá er það sennilega þess virði.

Það er alveg möguleiki á því að ykkar eina hlutverk á jörðinni sé að vera almennilegt við annað fólk.

Hverjum er ekki sama þó þið kunnið ekki að dansa. Standið bara upp og dansið.

Úr því að er árisulli ormurinn sem er étinn af fugli............. sofið þá út.

Það er seinni músin sem fær ostinn.

Afmælisdagar eru góðir........ því fleiri sem þið eigið, því lengur hafið þið lifað.

Þið gætuð vel verið eina manneskjan í heiminum, en getið líka verið allur heimurinn í augum einnar manneskju.

Sum mistök eru bara of skemmtileg til að gera þau bara einu sinni.

Við getum lært mikið af vaxlita kassa. Sumir litir eru beittir, sumir fallegir og aðrir ekki. Sumir litir hafa skrítinn nöfn og allt eru þetta mismunandi litir sem verða að vera í sama kassanum.

Úr því við erum nú einu sinni á þessari jörð.................... því þá ekki að njóta þess? Misjafnlega hefur okkur verið úthlutað en við ættum að læra af því frekar en að fara í fýlu yfir því. Samgleðjumst innilega þeim sem eru hamingjusöm og tökum þátt í þeirra gleði. Huggum þau sem minna mega sín og verum til staðar fyrir þau. En umfram allt skulum við þakka Guði fyrir að vera til og þökkum jafnvel fyrir þær byrðar sem stundum eru lagðar á okkur. Það er sagt að ekki sé lagt meira á mann en maður getur borið. Ef mikið er lagt á okkur, þá hlýtur almættið að hafa mikið trú á okkur ekki satt.

Læt þetta duga í bili elskurnar. En ég stillti vekjaraklukkuna mína með það í huga að hafa smá tíma fyrir örblogg. Nú verð ég víst að drífa mig að hafa mig til fyrir vinnuna. Munið að ég hugsa reglulega til ykkar.

 

Molinn er síðan að sjálfsögðu tengdur færslunni, en hann er: Þær hafa reynst okkur kostnaðarsamar raunirnar sem aldrei hafa orðið. - Thomas Jefferson

P.s Konukvöldið var algjört flopp. En það komu aðeins 2. Gengur bara betur næst.    

Fréttir af mér.

Það er vægt til orða tekið að mikið sé orðið að gera hjá mér. Eða kannski er ég að ýkja og finnst það bara mikið miðað við hvernig heilsan er. Hef samt sama sem ekkert komist í tölvuna fyrr en núna.

  Á laugardaginn fyrir viku, var ég að vinna í búðinni og eitthvað að vesenast á lagernum, þegar bjallan tilkynnir komu viðskiptavinar. Þegar ég var loksins komin upp tröppurnar (á frekar erfitt með þær) stendur maður þarna og er mikið að skoða útstillingargluggann okkar. "Sérðu eitthvað fallegt þarna?" spurði ég, "nei" segir hann þá. Ég þóttist voðalega hneyksluð og spurði því hvað hann meinti eiginlega. Þá segir hann mér það að hann sé að skoða gluggann með það í huga að setja eins og eitt stk Harley Davidson hjól þarna!! Hann væri með það úti í bílnum. Ég get sagt ykkur það gott fólk að það er erfitt að gera mig kjaftstopp en þessi maður fór létt með það. Það kom svo í ljós að Gunnar hafði hitt hann daginn áður og þetta var niðurstaðan. Ef einhver hefur áhuga þá skilst mér að þetta hjól sé til sölu. Aðeins búið að keyra það 200 km. 

Hann Gunnar minn heldur áfram að vinna úr sér geðheilsuna því álagið á honum er gríðarlegt. Fjármálaástandið er ekki að gera okkur hlutina auðvelda en við neitum að gefast upp og berjumst áfram. Það versta er að Gunnar vinnur á við 4 og reyni ég því af veikum mætti (að mér finnst) að draga aðeins úr álaginu á honum. Kveikt var á jólaljósunum í bænum á fimmtudagskvöldið og var nóg að gera við að undirbúa þann gjörning. Kolla sem hjá okkur vinnur skreytti gluggann eins og henni einni er lagið. Enda hefur glugginn okkar ávallt vakið mikla athygli og á hún algjörlega heiðurinn að því. Á miðvikudagskvöldið tóku svo vinkonur mínar þær Sammý og Sigurlín sér saman og kláruðu að skreyta búðina að innan svo ég myndi ekki gera það. Enda hótaði Sigurlín mér því að vefja um mig jólaseríu og binda mig fasta með henni ef ég yrði ekki stillt . Ég fékk þó að sitja og fylgjast með þeim og skemmti mér konunglega þetta kvöld. Sammý gerði svo þessa geggjuðu jólaljósaslaufu sem þið getið séð á hjólið. Ég bara verð að segja að búðin hefur aldrei eða sjaldan verið eins flott og hún er núna.

Sigurlín er einhver sú allra óeigingjarnasta vinkona sem ég hef eignast, ef mig vantar hjálp eða eitthvað og hún er kannski upptekin við annað, þá hliðrar hún bara til og hagræðir svo hún geti orðið að liði. Þetta gerði hún t.d svo hún gæti unnið í búðinni á fimmtudagskvöldið (en þá var opið til 22) svo ég þyrfti ekki að gera eins mikið. Að vísu henti eða dró hún mig bókstaflega út úr búðinni kl 21 og skipaði mér að fara heim. Sammý er ég rétt að kynnast en samt veit ég að hún er af nákvæmlega sama meiði og Sigurlín. Ég hef alltaf vitað hversu góða vini og stórmerkilega fjölskyldu ég á, en staðreyndin er engu að síður sú að þau halda áfram að koma mér endalaust á óvart með styrk sínum og hjartagæsku.

Við fengum trúbadorinn Skuggabaldur til að spila í búðinni á fimmtudagskvöldið. Við gerðum þetta í fyrra og hefur það vakið mikla lukku. Leifur minn kom austur til að hjálpa og tók hann þarna nokkur lög. Ég verð svo að segja að drengurinn er alveg fjári góður. En ég átta mig alltaf betur og betur á því hversu vel mér tókst þegar ég bjó hann til . Myndin er ekki alveg í fókus en þið sjáið hann nú samt ekki satt?

 

Af heilsunni er það að frétta að ég átti að fá að vita á fimmtudaginn hvort stefnan væri á Gautaborg fljótlega, En þann daginn var alltaf að líða yfir mig, þannig að það ástand fékk alla athyglina. Ég fór í nálastungu daginn áður og ég held að það sé orsökin eða þá að athyglisþörfin hafi bara verið orðin yfirdrifin. Enda bað ég börnin mín sem og vini að tala vinsamlegast meira við mig, svo ég þyrfti ekki að fara þessa leið. Í fyrsta skipti sem þetta gerðist þennan daginn þá gerðum við Gunnar grín að þessu og ég sagði honum að ég hefði hreinlega kiknað í hnjánum þegar ég sá hann að ég kolféll. En svo gerðist þetta aftur og þá var þetta ekki alveg eins fyndið. Svo var þetta nú komið allt saman í lag um kvöldið.

Ætli það sé ekki best að stoppa núna enda orðið þokkalega langt. Ég gæti nefnilega haldið lengi áfram þar sem um heila viku er að ræða. Núna ætla ég að fara í smá bloggrúnt og kíkja á hvað drifið hefur á ykkar daga.

 

Molinn að þessu sinni er: Vertu glaður og þú munt eignast sálarró. Njóttu lífsins og þú munt finna gleðina.

Vita skaltu: Þú berð ábyrgð á eigin líðan.

Efasemdir, kvíði og áhyggjur eru óálitlegir skuggar undirheima sjálfsins og á ekki að trufla þann sem klifrar upp í friðsæld sálarinnar. Sorg mun einnig ætíð víkja fyrir þann sem skilur hvað lög innra sjálfsins fela í sér.

Mig langar aðeins að ræða um mátt tveggja tilfinninga..... nefnilega jákvæðni og neikvæðni.

Ég hef hingað til neitað að dragast inn í neikvæðni þjóðarinnar, og mun halda áfram að gera það. Það er nefnilega engin og ekkert sem fær ráðið því hvernig mér líður. Ég hef ekki stjórn á ástandinu í landinu eins og það er, en ég get haft stjórn á sjálfri mér. Með jákvæðninni get ég haft áhrif, bæði inn og út á við. Neikvæðni og reiði hefur aldrei og mun aldrei leiða af sér góða hluti eða vellíðan. Neikvæðni er best til þess fallið að brjóta niður og það aflar sér í besta falli slatta af "já"bræðrum.

Ekki vil ég draga úr ástandinu eða gera lítið úr áhyggjum manna. Mér líst bara ekki á hvaða áhrif þessi neikvæðni hefur á sálir manna. Neikvæðni fylgja nefnilega ýmis viðbrögð og byrjar yfirleitt eins. Það hefst með vonbrigðum, síðan reiði og svo kemur þunglyndi og uppgjöf. Þess vegna hef ég hér eina spurningu fyrir ykkur sem mig langar að biðja ykkur að hugleiða og svara ykkur sjálf einlæglega..... hafið þið einhvern tímann heillast af reiðri manneskju? Hefur reið manneskja nokkurn tímann vakið með ykkur löngun sem fær ykkur til að hugsa "Mig langar að gera ALLT fyrir þessa persónu"?

Með þessu er ég ekki að segja að þið eigið að taka hlutina þegjandi og hljóðalaust, heldur er ég að segja að það er ekki hvað þið segið sem skiptir máli, heldur hvernig. Ég hef oft spurt fólk að því hvort það viti hvernig það eigi að fá öskrandi manneskju til að hlusta. Vitið þið hvernig er farið að því? Kannski þið vitið það nú þegar en til vonar og vara læt ég það flakka hér........ þið hvíslið. Það eina sem hlýst af því að öskra á móti á manneskju sem öskrar er að það öskrar aðeins hærra til að yfirgnæfa ykkur. Með því að hvísla þá komið þið andstæðingnum á óvart og ósjálfrátt lækkar viðkomandi tóninn og þið hafið náð að róa manneskjunni nægilega mikið til að hún í það minnsta muni eftir því að anda.

Jákvæðni og trú í sálinni eru líka öflugt, en ég held mér sé alveg óhætt að segja að afleiðingarnar af þeim tilfinningum séu uppbyggilegri á allan hátt. Þessum tilfinningum fylgir nefnilega "ég get og ég skal" orku. Krafturinn verður meiri og hugsunin skýrari. Og það er alltaf tekið mark á og hlustað á manneskju sem býr yfir ró og gleði í sálinni. Á hana er að minnsta kosti hlustað.

Leyfið ekki neikvæðum tilfinningum að koma inn á heimilið ykkar. Heimilið er ykkar gríðarstaður og þar á að ríkja gleði. Látið reiðina ekki ná stjórn á sál ykkar, því sálin inniheldur vellíðan og innri orka. Slökkvið á sjónvarpinu, tölvunni og allt sem getur truflað. Setjið góða tónlist í spilarann, tónlist sem fær ykkur til að líða vel og kveikið á kerti. Gefið ykkur stundarkorn til að ná aftur stjórninni á eigin líðan. Það eru bara þið sem getið það. Þið þurfið ekki að vera trúuð til að biðja. Almættið er eins og nafnið gefur til kynna mjög öflugur kraftur. Biðjið almættið um hjálp við að öðlast ró í sálinni. Ef þið eruð ekki trúuð þá er ekkert sem bannar að þið talið við ykkar innra sjálf. Hugleiðið og leyfið ykkur að slaka á...... þó ekki væri nema í 15 mínútur.

Burt séð frá öllu að þá er eitt sem er alveg víst, en það er að það sem verður....... verður. Hvort sem þið eruð reið eða glöð. Viljið þið virkilega eyða lífinu í reiði? 

Að lokum langar mig að biðja ykkur um að prufa svolítið ef neikvæðu tilfinningarnar hafa alveg tekið stjórnina af ykkur. Í hvert sinn sem neikvæð hugsun kemur niður í huga ykkar, þá vil ég biðja ykkur um að finna eitt jákvætt til að hugsa um á móti. Það mun sannanlega draga aðeins úr vanlíðaninni og kvíðanum.

 

Eigið ljúfa helgi gott fólk og munið þennan mola: Með tíma og þolinmæði vinnst meira en með afli og ofsa. - La Fontaine

Guð geymi ykkur.

Viðhorf.

Kona ein vaknaði að morgni,

leit í spegilinn,

og sá að hún var aðeins með þrjú hár á höfðinu.

'Jæja" hugsaði hún, ætli ég hafi ekki hárið greitt aftur í dag.'

Sem hún og gerði og átti fínan dag. 

 

Næsta dag vaknaði hún,

leit í spegilinn  

og sá að hún var aðeins með tvö hár á höfðinu.

'H-M-M,' hugsaði hún,

'Ætli ég skipti ekki bara í miðju í dag.'

Sem hún og gerði og átti frábæran dag. 

 

Næsta dag vaknaði hún,

leit í spegilinn og sá  

að það var aðeins eitt hár á höfðinu.

'Jæja,' sagði hún,  ætli ég verði ekki með

hárið í tagli í dag.'

Sem hún og gerði og átti skemmtilegan dag. 

 

Næsta dag vaknar hún,

lítur í spegilinn og sér  

að það var ekki stingandi strá á höfðinu.

'YAY!' hrópaði hún.

'Ég þarf ekki að hafa áhyggjur af hárgreiðslu í dag!' 

 

Allt snýst þetta um viðhorf. 



 


Lífið snýst ekki um að bíða eftir að storminn lægi... 



það snýst um að dansa í rigningunni. Og þetta á við allt sem snýr að okkur. Hvort sem er álit okkar á okkur sjálfum, ástandinu eða hverju sem er.

Njótið dagsins elskurnar.............. lífið er svo fallegt þrátt fyrir allt.